Unix
Unix е оперативен систем развиен во 60тите и 70тите години на минатиот век од група вработени хакери во AT&T, во Bell Labs, вклучувајќи ги Ken Thompson, Dennis Ritchie и Douglas McIlroy. Денес Unix системите се делат на многу гранки, развиени првенствено во AT&T, а исто така и од комерцијални снабдувачи на компјутерски услуги и непрофитни организации.
Денешните сопственици на Unux се The Open Group, конзорциум за зачувување на стандарди. Единствено системи кои се целосно компатибилни и цертифицирани според единствените Unix спецификации може да се оквалификуваат како "UNIX®" системи. Другите се наречени Unix-оидни системи или едноставно Unix-оиди.
Во текот на касните 70ти и раните 80ти години, влијанието на Unix во академските кругови доведе до негово широко прифаќање, првенствно на BSD варијантите кои произлегоа од Универзитетот во Калифорнија, Беркли. Најважен удел во прифаќањето и развојот на комерцијална Unix верзија имаат Sun Microsystems. Денес, постојат широко употребувани Unix-одни системи како што се Linux, Mac OS X и BSD деривати.
Некогаш традиционалниот термин Unix може да се користи за опишување на Unix како оперативен систем или Unix верзија 7 и Unix систем V.
Повеќе за Unix
Овој оперативен систем и неговите деривати се користат за серверски и крајно кориснички потреби. Unix средините и моделот на клиент-сервер имаа суштинска улога во развојот на Интернет мрежата и дефинирањето на компјутерите во мрежни станици, отколку само како индивидуални алатки за крајни корисници.
И Unix и програмскиот јазик C се развиени од AT&T и дистрибуирани за владини или академски институции, со можност да бидат дизајнирани и создадени многу апликации кои ќе бидат достапни за различни типови на машини и архитектури како и други оперативни системи. Голем дел од денешните оперативни системи се базираат на Unix.
Unix е дизајниран да биде пренослив, мултитаскинг оперативен систем, со можност за користење од повеќе корисници и споделување на ресурси со временски ограничувања или без ограничувања воопшто. Unix системите се карактеризираат со различен концепт: користење на чист текст за зачувување на податоци, хиерархиски датотечен систем, третирање на уреди и одредени типови на внатрешно-процесирани комуникации (IPC) како датотеки и користење на голем број мали програми кои ќе се надоврзуваат преку командна линија со користење на цевки (пајпови), како и користење на монолитички програми кои вклучуваат исти функционалности. Овие концепти се познати како Unix философија.
Under Unix, the "operating system" consists of many of these utilities along with the master control program, the kernel. The kernel provides services to start and stop programs, handle the file system and other common "high level" tasks that most programs share, and, perhaps most importantly, schedules access to hardware to avoid conflicts if two programs try to access the same resource or device simultaneously. To mediate such access, the kernel was given special rights on the system and led to the division between user-space and kernel-space.
The microkernel tried to reverse the growing size of kernels and return to a system in which most tasks were completed by smaller utilities. In an era when a "normal" computer consisted of a hard disk for storage and a data terminal for input and output (I/O), the Unix file model worked quite well as most I/O was "linear". However, modern systems include networking and other new devices. Describing a graphical user interface driven by mouse control in an "event driven" fashion didn't work well under the old model. Work on systems supporting these new devices in the 1980s led to facilities for non-blocking I/O, forms of inter-process communications other than just pipes, as well as moving functionality such as network protocols out of the kernel.